Vorige avond was er een nog maar es een erasmusavond georganiseerd voor alle (buitenlandse) studenten. ‘The place to be’ was deze keer café St. Malaine (een bar waarover ik je al es eerder briefde). Omdat het daar heel klein is, stonden de meeste mensen buiten hun drankjes te drinken. Dit was wel nog vrij plezant, vooral omdat het weer ook enorm aangenaam was. Tegen zowat 12u vertrokken de meeste studenten richting de club ‘La Délicatesse’ (iets wat wij gewoon fuifzaal à la Rumba zouden noemen). Ik besloot te blijven, samen met de Ieren (enzo) daar ik de anderen (de Belgjes, Zwisters en Brazilianen) uit het oog verloren was.
Nog voor 1u was ik getuige van een - naar wat ik vermoed - huiselijke ruzie.
Een (zatte) gast begon keihard te trappen op de voordeur van een huis recht tegenover het café en toen hij binnen gelaten werd door een meisje, begon hij die zowaar aan te vallen. Hierop besloten de omstanders toch maar te interveniëren door ook proberen te deur in te stampen. Hoe het afgelopen is, weet ik niet precies, maar de gemoederen zijn wel gelukkig bedaard…
Toen was het 1u, het plaatselijk sluitingsuur van alle cafés. Wij waren het feesten nog lang niet moe, en besloten richting de club te trekken. Zoals gewoonlijk waren er veel mensen op straat, en was de opkomst van de politie met wapenstok en helm en dergelijke talrijk. En vooral dit laatste bleek een aantal uur later nodig te zijn. Wanneer we namelijk besloten om ons bedje op te zoeken, was de straat gebarriceerd door de politie. Een beetje later begon iedereen te hoesten en te niezen en had ik ook een pikante smaak in mijn mond. Er was duidelijk één of ander gas losgelaten op een (wat we later vernamen) non-fascistische manifestatie (en dat om 3u30 ’s nachts) om (denk ik) het volk uit elkaar te drijven. Even later mochten we toch door, en spoedden we ons naar ‘la place république’ met de bedoeling onze nachtbus te halen. Dit was echter zonder een 2e verspreiding van het gas gerekend. Onze neus bedenkend met sjaals en zakdoeken, keerden we noodgedwongen op onze stappen terug, richting de massa…
Ik en John besloten om daar toch niet te blijven en een andere weg (te voet) naar huis te nemen. Ik had immers geen zin in verdere aanrakingen met de politie.
Hoe dan ook, ik ben zonder verdere problemen thuis geraakt, evenals alle andere erasmussers die hun eigen weg richting Beaulieu gezocht hebben.
Mijn vermoedens dat het niet veilig is om in Rennes alleen rond te lopen is hierdoor wel stevig bevestigd.
Lang leve het beschermde uitgaansleven in Leuven!
Oh ja, vergis u niet, ik heb me wel goed geamuseerd gisteren!